Ετούτο το μηδενικό ψηφίο της αγνότητας που εκλείπει

Ετούτο το μηδενικό ψηφίο της αγνότητας που εκλείπει
και
το αναζητούν οι παθιασμένοι της
με μανία

Λάκκος να πέσεις μέσα τα σημάδια του
Δεν ωφελούνε,
Όλο το σκηνικό προδίδει παραπλάνηση
Και κούφια ρητορεία

Παράξενη μανία η Ποίηση: πότε βαθαίνει πότε ξενερώνει
Και την τοποθετείς ψηλά, σαν μια εικόνα
που πίστεψες θα σου σταθεί
Στον πόνο και στην λύπη

Αλλιώς φυσάει ο αέρας και αλλιώς τα φύλλα παρασέρνονται
Πάνω στα λασπωμένα πεζοδρόμια

Και μέσα σ’ όλα να ‘χεις ν’ αντιμετωπίσεις και ανθρώπους γύρω σου
Που είναι κοντά σου κι ανθρωποφαγώνονται -
Παντού χαμός!