Μέσα στον
ήλιο της νεότητας τρέμουν τα φύλλα
Της
πικροδάφνης. Κι αιφνίδια
Η λιακάδα
αποδεκατίζει τις ορδές των εντόμων
Που πετούν
χαμηλά. Μια λάσπη
Που
ξεραίνεται και κάτι ετοιμάζει
Ανακουφίζεται
μες τον νερόλακκο, και η Δευτέρα
Γέρνει το
κουρασμένο κεφάλι της πάνω
σε ένα
λουλουδάκι που μηνά
Πως
έρχεται η Άνοιξη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου