Φάσμα…

Τα άλλα που είδα ήτανε πάντα μια υπόσχεση που δεν τηρήθηκε· σχεδόν
οι ποταμοί μου στερέψανε,
Άλλαξε βλέπεις κι ο κόσμος, απόκτησε
αγκάθια ο περίγυρος
Ανατραπήκαν όλα στην πλάστιγγα, φυσάει
αέρας που ξεριζώνει τα πλακάκια
Ξεδίπλωσα τα εσώψυχά μου και σιγά που κατάλαβαν
Οι πολλοί- γέμισε κάκτους το τοπίο.
Στο ψαχνό βαρέσανε όλοι· είναι
το κέρδος πολύ και τρελαίνεται ο άνθρωπος
Τον συνεπαίρνει η απληστία.
Τα λουλούδια μου αφήσανε την μελωδία τους να σβήσει-
Λυπημένα τράβηξαν κατά τον μαρασμό.
Τώρα συλλογιέμαι πράγματα λυπηρά, καθίζω
Σε μια πεζούλα του ουρανού και κοιτώ που στερέωσα
ένα τρεμούλιασμα, το μέσα μου, μέσα στα έξω κολαστήρια-και έγινε
Φάσμα η ζωή, οδύνη…