Ο έργω καθαρτήριος…

Φωνασκία στο κενό διάστημα του πρωινού,
Ο Φεβρουάριος παράξενος επαναστάτης λυγίζει
σίδερα και χαλνάει τις μουσικές
Λίγο παραστρατώ και λίγο είμαι ικέτης της προσευχής
Ξυλοκόπος που κεντά το κορμί των δέντρων και αφιερώνεται
στην ευωχία του όρθρου
Ξέρω και δεν ξέρω, πάντα
με τα αντίθετα περπατώ
Απέναντι σε κάθε αδήριτη υποχρέωση
Έχω πλήθος μέσα μου, με δονεί
Ο ρυθμός της σελήνης.
Κραυγάζει ο ντουνιάς στα στιχάκια μου
Κι όμως είμαι εγώ με τον εγωισμό μου
Ο φλύαρος ο άτσαλος ο αλλοπρόσαλλος τόσο.
Φανερώνομαι κι εξαφανίζομαι
Γράφομαι και σβήνομαι, σαπουνίζω
Τα βρώμικα εντόσθια των τάχαμου ιδεολόγων!