Στο καλό, καλόγνωμη νεράιδα!

Μέσα στον ύπνο σου χαμηλώνεις τις πτήσεις των αγγέλων και φαίνεσαι
Να αγγίζεις τα νέφη της ευαισθησίας μας.
Καλόγνωμη πάντα- σαν να μην σε έτσουξε πουθενά ο καιρός·
Αβρή που θησαύρισες το μέλι των συμπεριφορών των ανθέων·
Και τώρα που λείπεις
Πεταλούδα αέρινη που λούζεσαι στο φως της καταδεκτικότητας,
Μελετάς όλους εμάς που ζούμε πλασμένοι με φόβους και πάθη
Και ολοένα σμικρυνόμαστε κάτω από το μικροσκόπιο της ελπίδας-
Φαντασμένα όντα ενός παράξενου κι αλλόκοτου παραμυθιού..