και σ’ αγαπώ εκεί που ο μύθος κι η ιστορία συναντήθηκαν

Είναι το φως, απόλυτο μέσα στον θαμπωμένο ουρανό

Που ιερολογεί πίσω από τα δέντρα, άοκνο και με δριμεία μπαρούτι στην κοψιά του·

Συναντά την συννεφιά οπότε μεγαλουργεί μες τον ορίζοντα

Και γαλουχεί τρανά και ένδοξα το τοπίο·

Μεταπλάθω την δύναμή του έως το ποίημα,

Αφήνω να μ’ αγκαλιάσει,

Κάθε λάμψη του ένα σκαλοπάτι προς την θέωση,

-        όμως, γύρω, σιωπή- ολόλευκη σιωπή σαν να την πέμπει από μακράν ο θεός-

-        και σ’ αγαπώ εκεί που ο μύθος κι η ιστορία συναντήθηκαν μπαλώνοντας

-        τα κουρελιασμένα σκουτιά της αιωνιότητας..