αέρινη αναφαίνεις πίσω από κείνα που θεωρούσα ορίζοντα

Σαν σκιά απλώνεις την αύρα σου και μετά χάνεσαι ενόσω το βράδυ ακόμη δεν ήρθε·

κι είναι αυτό το μεταφυσικό τριαντάφυλλο που αρμόζει στις παρειές σου, άλικο και ιδεατό, ίσως λιγάκι ακατανόητο που βελάζει και διαλαλεί αθωότητες και εφησυχασμό·

κάπου έφυγες και κάπου δεν ήρθες, χάθηκε 
αυτή η συνέχεια των εμφανίσεων
στο πλατύσκαλο του κόσμου.

Κι όπως διαβάζω τις συμπεριφορές σου, αέρινη αναφαίνεις πίσω από κείνα που θεωρούσα ορίζοντα και τελικά λαβώθηκαν από ένα σκάρτο φεγγάρι,

Αιματοβαμμένο και αβέβαιο, που μελωδεί πίσω από τα λιποθυμισμένα αγιοκλήματα.