Είμαι τοσοδούλης κι είναι ο κόσμος άπονος τόσο-

Με προσήλωση αφήνεις το νερό να μιλήσει

στο νερό και να τολμήσει την έμπνευση

και καρπώνεσαι συγκομιδή από κρουστό ανοιξιάτικο φεγγάρι·

Όσον δρόμο έκανα προς την καρδιά σου, τόσο και μου απομακρύνθηκες που να σε φτάσω δεν κατόρθωσα·

Ερωτευμένος περί εσού και ταλαίπωρος

περί την ζωή μου την ίδια

με την βουκέντρα με κεντά ο βιοπορισμός να τρέχω πιο γοργά και που άλλο δεν δύναμαι

Είμαι τοσοδούλης κι είναι ο κόσμος άπονος τόσο-

Πώς θα σε φτάσω που αφετηρία είναι τα φιλιά και έρωτας σφοδρός με συνεπήρε

που να σε δω που να σε θέλω άπληστα εγώ;