Κυρά Τασία…

Βρες με πίσω από τοίχους σιωπής, στην αυλή

που το τριαντάφυλλο θέλει

τον όρθρο και η λεμονιά

καλημερίζει την λιακάδα νίβοντας το πρόσωπό της

με την πρωινή πάχνη που ντρέπεται

πάνω στα φύλλα..

Κυρά Τασία που δεν σ' είδα όταν έφυγες, κυρά Τασία

που, πιτσιρίκος, μου έδινες τα όμορφα ζαχαρωτά- που είσαι

στον νου μου σαν ένα λουλουδάκι που ωραία μαράθηκε

μέσα σε μια σελίδα

ενός βιβλίου με ποιήματα που αγαπώ.. κυρά Τασία..

Θυμάμαι ακόμη την φωνή σου- θα καλοκαίριαζε

και κένταγες τα ανθισμένα σου τραπεζομάντιλα, μισά

που κρέμονταν μέσα στην έμπνευση και τα μισά

μες του καιρού την απονιά.. Κυρά Τασία…

Ραγίζει η χώρα των παραμυθιών·

είσαι βγαλμένη από μια πραγματικότητα που αντιστέκεται·

είσαι βγαλμένη απ' τα παιδικάτα μου όνειρα- κυρά Τασία·

μ' ακολουθείς ως την ανυπαρξία που θα μπορέσω.

Στέκεσαι εκεί και δεν θυμώνεις με τις σκανταλιές μου

Στέκεσαι εκεί και είσαι ένα φως που μετά το κατάλαβα

Στέκεσαι εκεί που αναχαιτίζονται οι ζαβολιές μου από την μορφή σου

Στέκεσαι εκεί που όταν έσπασα το χέρι μου και που πονώ

Μου έδωσες αυτό που στην ψυχολογία είναι μέλι και στον πονεμένο το κουράγιο του..

Αφήνω τώρα αυτήν την σιγανή φωνή ν' αποτελέσει το μνημόσυνό σου

Το δίκαιο μνημόσυνό σου μέσα κι έξω από τον θάνατο

Και κλαίω έσω για εκείνα που χαθήκαν απ' το έξω μου

Κυρά Τασία- με τις αλήθειες που εσύ μου έφερες κοντά..