Από πού ανατέλλεις λέοντα της Αστραπής και πυρώνονται οι επιθυμίες σου;

Από πού ανατέλλεις λέοντα της Αστραπής και πυρώνονται οι επιθυμίες σου;

Κι εσύ αβρό ρόδο της ψυχής της από πού εντέλλεσαι και μου μηνάς νίκες επί των αοράτων;

Γλέντι μεγάλο το φως πάνω στα μάγουλά της και ερωτικές οι σελίδες μου

που πασχίζουν να συμπεριλάβουν την λάβα της στην ταπεινή μου ετούτη αράδα.

Λείο το κέλυφος που σμίγει μνήμη που σε είχα και σε έχω, αφρίζει σαν η ψυχή μου στην αναταραγμένη εκδοχή της, και τραχύς, τραχύς ο καιρός

που σε καταλαβαίνω και δεν σε καταλαβαίνω εφόσον παραδέχομαι αδεξιότητες που μόνο με αγάπη ερμηνεύεις…