Στολισμένο γλυκά και μυστικό δεν είναι…

Ζάχαρη η νύχτα, ζάχαρη η μέρα, οι φωνούλες
των πουλιών ζάχαρη, ο αέρας
που δεσπόζει ανάμεσα στα φύλλα, μπλέκεται 
μες τα κλαδιά-
ζάχαρη.
Και το πρώτο φως, αγκιστρωμένο πάνω
στους φλοιούς των δέντρων,
επιγραμματικό και άρρητο-
ζάχαρη.
Ψηλώνουν τα σπίτια, αλληλέγγυα και θορυβώδη
ξορκίζουν την ψυχολογική ερημιά- ζάχαρη.
Κι όταν ο ήλιος προχωρά πολύ
ο ουρανός είν’ ένας μάγος που μεγάλα κάνει
κατορθώματα
και βάφει
τον κόσμο ωραίο με χαρά.
Τα πινέλα του τσαλαβουτούν μες την αισιοδοξία και ραίνουν
με δροσοσταλίδες ωδικές το σύμπαν- ζάχαρη.
Και τότε που ήρθες και τότε που έφυγες, κι άφησες
μια οσμή από γενναίο γιασεμί πάνω στις σκάλες- ζάχαρη.
Κοιτάζω και αναφωνώ: ζάχαρη ο Έρωτας, ζάχαρη το μειδίαμα του Κούρου και της Κόρης- για την Αγάπη
όλα τα μυστικά, για να μπορέσουμε
να δούμε στον ορίζοντα την σκούνα να μας ταξιδεύει
στα ευτυχισμένα
πελάγη των οράσεων.