Πώς έγινε η Κόρινθος ρηχή και ανθισμένη; Απ’ τα κλωνάρια της
πέταξαν τα αρχαία πουλιά. Στον παραλιακό δρόμο
κύλησαν τα αυτοκίνητα
και το Λέχαιο βούλιαξε στο παλιό λιμάνι του
καρτερικά.
Όταν νυχτώνει σε θυμάμαι που μίλαγες απλοϊκά και σίγουρα-
Δεν γέρασε η φωνή σου, η φωνή σου είναι πάντοτε νέα
και μπολιάζει τον λόγο σου με τις παρομοιώσεις τις άφθαστες.
Τώρα χωρίσαν οι δρόμοι μας, ένας θάνατος παραμονεύει
ποιόν θα μπορέσει ν’ αρπάξει· μα εγώ θυμάμαι
που μπόλιαζες τα δέντρα με το κραταιό μαχαιράκι σου
και υποσχόσουν θαλερότητα και ευφορία..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου