Όταν ο Χρόνος…

Με κοιτούν μάτια που,

κάτω από το όνομα, εκστασιάζονται της βροχής,

με κοιτούν ιδέες που κληρονομούν την ασφυξία του πελάγου,

στο αίμα μου ταξιδεύουν τριήρεις των παθών μου ένδοξες,

πατώ εδώ και βρίσκομαι αλλού, ένας σύνδεσμος είμαι

ανάμεσα στα αόρατα πράγματα που με τον τρόπο τους σου μιλούν και σε θέλουν.

Στεγνώνει το στόμα μου, η γλώσσα μου κολλά, ψιθυρίζω

εντολές φωτιάς που σφύζει από άθλους παραδείσου, όταν

η μνήμη σου δεν βοηθά να μείνουμε εκεί όπου ο Χρόνος δεν λειτούργησε

παρά σαν μια ληστεία αισθημάτων στην καρδιά μας..