ο πόλεμος δαγκώνει σαν σκυλί λυσσασμένο·
τα παιδιά δεν φοβούνται τον θάνατο,
τα παιδιά δεν ξέρουν το φρικαλέο δόντι του θανάτου,
οι τραμπάλες τους τρυπούν τον ορίζοντα και βλέπουν την αυλή του Θεού,
τα παιδιά αγαπούν να άρχει ο ήλιος και να στολίζεται η ψυχή τους με μητρικά χαμόγελα-
ο πόλεμος έχει μια συνδιαλλαγή με την φρίκη,
οι ριπές κουρδίζουν το οργανάκι του φόβου να χτυπά πεισματικά και ολέθρια-
τί να τα κάνεις τα ποιήματα όταν οι θύελλες λυσσομανάνε;
το αίμα των αδικοχαμένων θα ζητήσει να δικαιωθεί
θα το διαβάσουν οι μελλοντικοί αναγνώστες και δεν θα ξέρουν ν' απολογηθούν στην λεβεντιά τους-
ο άνθρωπος θα πονέσει απ' τον κακό προσανατολισμό του..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου