χωρά τί σε τί- είναι
αστεία αυτά τα περισκόπια: χωρούν
τον θάνατο αλλά
δεν χωρούν την όμορφη ζωή·
λέγοντας τα ωραία μας κυλάει
κάποτε ο χρόνος- μια αισιοδοξία
ανθισμένη
σ' έναν κήπο αισθημάτων, μια
ατέρμονη χαρά, φέγγος
μες την συνείδηση, σε βρίσκω
πίσω από πράγματα που φθείρονται, σε έχω
εικόνα στο μυαλό, την ώρα
που γερνάω αφήνοντας εκτεθειμένο
το επιφώνημα
φωτίζεται ο δρόμος που θα πάρεις
στον μέλλοντα όπως και να 'χει θα συναντηθούμε
ξυπνώντας μαζί σε μία κάμαρα που απ' το μπαλκόνι της
τον μέγα ήλιο αντικρίζεις
που σου γελά..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου