Νομίζω "κάτι".

Νομίζω "κάτι". Εμπιστεύομαι τις συμπεριφορές, τις αφήνω να ξεκλειδωθούν, βλέπω ίσως και το μικρό ανεπαίσθητο ράγισμά τους- αναζητώ τον τρόπο της επικοινωνίας που θα ήθελες κι εσύ. Στο σημείο μηδέν οργανώνεται η ποίηση, στην ματιά που πάει παραπέρα από το είδωλο στον καθρέφτη και χορογραφεί πάνω στις σκιές που συγκροτούν μια τάξη αοράτων και μυστικών.
Όπου δω, ένα φως που είναι βαρύ και ακύμαντο σαν θρησκεία που σε απορροφά και σε φανατίζει. Θανατηφόρα εύνοια να στέκεσαι στην πλευρά εκείνη που η αγιότητα είναι ένδυμα τόσο φανταχτερό που θα το ήθελαν όλοι.