σκηνικό όπερ και εγένετο..

τι νήσος και τι στεριά; άγουρες όλες·
υπερασπισμένες όλες σαν ηλιαχτίδες
που σαρώνουν γλυκά την ατμόσφαιρα.

κι οι μοναξιές μας
αδέξια που, και ερήμην μας, σεμνά, επικοινωνούνε
απ' αρχαιότητα ιερατικές.

ήρθα είδα άκουσα·
ποιήματα σκαρώθηκαν όπως οι ουτοπίες γαλάζια,
αναρριχήθηκαν σε κορυφές οι πόθοι μας,
εγράφη πάθος πάνω στα λαμπιόνια της σεμνής ορτανσίας,

μπαρούτι των εκπλήξεων μηδένισε αποφασιστικά τα χρονόμετρα,
ύμνος από του όρθρου τις επιταγές- παντού καημός.

τι νήσος και τι στεριά; άγουρες όλες,
μόνον οι λέξεις κληροδότησαν ήλιο
στα καλά και καθούμενα,
έζησα στο μαράζι που φορά πένθιμες όψεις
στην σκηνή της φιλοσοφίας την άδεια..