Μεγάλο Σαββάτο!

Στα ανθισμένα δέντρα γελά η Άνοιξη, σαν Ελληνίδα
που σχημάτισε το πέλαγος.
ο άνεμος παίζει με τις καρδιές μας. πού είσαι Κύριε
που έφτασαν οι καημοί μας να πνίξουν την μέρα;
Θεός κι ανασταίνεσαι, αμνός και βελάζεις- ακούω
τον Λόγο σου
που φτάνει από μακριά
βάφοντας το πρωί μου με πορφύρα.
και η σιωπή μου δύναται μια ευχαρίστηση, ένα ρίγος
διαπερνά το σώμα μου
καθώς οι ψαλμωδίες τ' ουρανού μελώνουνε
το φως και χύνεται
πάνω στην γη
άφραστο Ποίημα που μεθά τον σύμπαντα
κόσμο
και νιώθω πάλι το θαύμα!