λιποθυμήσανε οι ηλιαχτίδες στο μπαλκόνι σου κι η όμορφη αζαλέα
τίναξε άνθος χαρωπό μες την καρδιά σου για να εφορμήσει
μεθυστική.
όσα δεν ήξερα μου είπες: για τον έρωτα
που έσμιξε τα χείλη μας και το φεγγάρι
έπλεξε τον υμέναιο που ήθελε να στεφανώσει όλες τις νύχτες που βρεθήκαμε
σμιχτά οι δυο πάντα στο ίδιο μαξιλάρι.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου