Η ηλικία
μου δρα σαν μια νιφάδα που αργά ή γρήγορα θα λιώσει.
Μισός
εαυτός μου αποδέχεται την μελαγχολία και μισός την πολεμά'
Τι διαλέγω;
Υποθετικά αθροίζω στοιχεία που αποδεικνύουν περίτρανα ενοχή· αποσπώ από την
εξαντλημένη σοφία ενός λίθου την συμπόνια και βιοπορίζομαι·
Ένα
πολύχρωμο Τίποτα ανοιγοκλείνει μπρος τα μάτια μου σαν στρείδι που διαλαλεί το
μπερδεμένο του πετράδι·
Πολύτιμα
ναυάγια σκηνοθετούν μες το μυαλό μου· ό,τι απόκτησα το πλήρωσα δις·
Λάρυγγα
της ιστορίας, πέμψε την στεντόρεια φωνή σου στα πεζοδρόμια των συναγμένων μαζών
Και
επαναστάτησε ενάντια στον μπουχό των πολιτευμάτων·
Πώς
νιώθει πια ένας ποιητής που φιμώθηκε, πώς νιώθει;
Δεν
θυμώνω πια με τις υποχωρήσεις, θυμώνω με την ατολμία·
Από
τον ύπνο μου ένα φάντασμα σηκώνεται και ραπίζει την εικόνα των αγαλμάτων·
Αρχαίες
κουβέντες πίσω απ' τον μαντρότοιχο με κάνουν να κρυφακούω πού ο έρωτας πάει·
Το φως
τρεμίζει το φως μέσα μου και υποθάλπει την αξία των γύρω..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου