Όνειρο…

Και έτσι όπως συνεχίζονταν το βράδυ
Απαλές τουλούπες ύπνου έπεφταν σιμά μου
Και ράγιζε από παντού ο ουρανός-
Είδα τα νυχτοπούλια να πετούν σαν τρελαμένα,
Ο αέρας έσκιζε τις τέντες
των αστεριών, και το φεγγάρι
κάτι ανούσιο παρωδούσε. Τότε
Όπως να βρέθηκα σε άλλον κόσμο
Στύλωσα ξαφνικά τα μάτια κατά τον ορίζοντα:
Έρεβος και μία σπαθιά από το φως των άστρων
Μαδούσε που και που τα σύννεφα κι ως την ματιά μου
Έφτανε αυτό το κουρδισμένο Πουθενά.
Φάνηκε η όμορφη νεράιδα και
Πήγε και κάθισε στο μέρος της γαλήνης· τα χέρια της
Κουνούσε σαν να έδιωχνε την νύχτα·
Ξύπνησα μέσα στην σελίδα μου και παραφύλαξα·
Ήρθανε τα πουλιά και κάθισαν κοντά της·
Του φεγγαριού το φόντο ωραία ασήμωνε
Τα γύρω· κάλμα· μόνο απ' τα μαλλιά της οι πλεξούδες
Σμίγαν τους δύο κόσμους που αντιλήφθηκα-
Κι όλο ένας αέρας λίγος έκανε το ποίημα προσιτό..