Αφίσα…

Γδαρμένη αφίσα από τον αέρα

και σαν να δοκιμάζονται επάνω της

τα νεύρα του πεζοδρομίου,

νύχτες μες το αγιάζι, μέρες στον ήλιο, παρέες

που περνούν και ξεκολλούν το δέρμα σου

επιδεικτικά, αφήνοντας σε

πιο γυμνή, πιο ματωμένη, με λιγότερο

μήνυμα, έως ότου

μια ξαφνική βροχή να σε μουλιάσει και να ξεκολλήσεις

από τον μεγάλο στύλο παραστάτη και να

σε παρασύρουνε τα δάκρυα του ουρανού,

σαν προσευχή ενός παιδιού που σήμερα

δεν πιάνει τόπο…