Δορκάς…

Μέσα στην έρημο μου κοιμάσαι μέσα στην έρημό μου χορεύεις
Σαν μια δορκάδα που αλήτεψε κάτω από του ήλιου το λαμπιόνι και ύστερα
Ευόδωσε να σμίξει με του πόθου της το αντίκρισμα.
Σκαιός ο αέρας, αναμαλλιάζει την χλόη, λιανή βροχή
Ύστερα που οι ανδραγαθίες τελείωσαν.
Χειμώνιασε και στην ψυχή σου ατέλειωτο θέρος.
Προσεύχομαι στην ικμάδα της σκέψης σου, ω φερέγγυα ψυχή αθωότητας, και μόνος τελαλίζω
Του νου σου τις λυτρωτικές βαθυσήμαντες λέξεις..