Χανιά…

Χαμηλή γη, σπαρμένη

Βλαστάρια και πυρετό·

στο οινομαγειρείο της

πίνουν οι άρχοντες θεοί τα άκρατα ποτά

της ευθυμίας-

Κρήτη

πιστοποιημένη ιερότητα, νέφος

που κρατά το σιγανό ψιχάλισμα και την ομοβροντία

του καιρού, σθεναρά-

Στο φως σου απόψε εγένετο η συνδιαλλαγή

ψυχή μου με χάος-

Στιλπνά φωνήεντα που ψηφίζουν την όραση και ζωγραφίζουν πάνω

απ' τον ελαιώνα,

ζητούν

την ντροπαλοσύνη του γλάρου που μετεωρίζεται

στα χαμηλά,

επάνω

από το αφρισμένο πέλαγος, ψηλαφιστά

με την αιωνιότητα-

όι

να πεις που θα γυρέψω περισσότερα: μια μυρωδιά θέλω

από αυτό το εύγεστο θαυμαστικό που δένει

μέσα μου τον σπόρο

του ψιθύρου

όπως εγγράφεται στο χορικό του καταχείμωνου κι αλλάζει

η πορεία του κόσμου

πια

ριζικά

οι ποιητές να αναστήσουνε την ψαλμωδία και

να αφομοιωθούνε..