Η γιορτή των ερωτηματικών…

Επική νύχτα, ξύπνησα και ατένισα τον ουρανό·
Μένω στης θλίψης το προάστιο, λιώσανε
τα παπούτσια μου να γυρίζω
Στους δρόμους του άγχους.
Σταματώ την εκκίνηση· δεν σταματώ την οξύτητα
Των πολέμων, το πικρό τραγούδι
Των ξεριζωμένων, το δηλητήριο
Των κολάσεων.

Επική αγρύπνια, σκέφτηκα τόσα κι άλλα τόσα
Ξεπήδησαν απ' το κεφάλι μου
Και σκαρφαλώσανε μέσα στο σκότος
Του ουρανού, έγιναν άστρα- τα βλέπω
Που τρεμίζουν όπως πυγολαμπίδας η αβεβαιότητα
Μες της εξοχής το ήσυχο βράδιασμα.

Επικό μαράζι, αφήνω να με κατακλύσουν οι μπαταρισμένες φωνές
Των απελπισμένων, μπαλώνω
την ελπίδα, ένα κλάμα παιδιού
βαραίνει τις σελίδες μου, μείνε κοντά μου
Να ψάξουμε για την ελπίδα, ο καπνός απόψε
δεν είναι της φάτνης, ο καπνός απόψε
είναι της θυσίας, τα πολυβόλα
ουρλιάζουν, μείνε κοντά μου, οι δυο μας
Θα αμφισβητήσουμε πιο καλά την απώλεια..