Στρατής Παρέλης, Ανατολικά των Αιγαίων Υδάτων, Αθήνα 2008, σ. 110.
ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΠΟΤΑΜΟΣ
ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΠΟΤΑΜΟΣ
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα
Δεν μπορούσα να φανταστώ έναν ποιητή που εκδίδει μόνος του 2, 3 ή και 4 βιβλία το χρόνο! Μέχρι που διαπίστωσα ότι υπάρχει. Ο κύριος Στρατής Παρέλης είναι ένα φαινόμενο. Γράφει όπως αναπνέει κι αναπνέει όπως γράφει. Με ρυθμό και άνισα. Βεβαίως, υπάρχουν στίχοι διαμάντια σε αυτό το κατεβατό λέξεων. Φυσικά και υπάρχουν μουσικές και σκέψεις πρωτότυπες, δικές του μέσα σε αυτόν τον χείμαρρο ήχων.
Όμως η ύπαρξη ενός επαγγελματία εκδότη κι ενός επαγγελματία επιμελητή θα οδηγούσε στο ραφινάρισμα και στη στίλβωση αυτών των προϊόντων. Γιατί τα ποιήματα που τυπώνονται σε βιβλίο, σε αντίθεση με αυτά που απαγγέλλονται ή γράφονται με μελάνη για έναν μόνον αποδέκτη, είναι προϊόντα. Καταλαβαίνω την αγωνία του δημιουργού να δει τα παιδιά του αποκομμένα
από τον ομφάλιο λώρο της πέννας του, να ξεκινούν τη δική τους ζωή μακριά από τον ίδιον, όμως είναι άδικο για τα ίδια αυτά πνευματικά τέκνα να υφίστανται τη βία και (ενδεχομένως) την κακοήθεια του κόσμου, ενός κόσμου αντιποιητικού με τόσα πολλά προβλήματα επιβίωσης και κάλυψης των άμεσων βιοτικών αναγκών του. Τελικά, τι μένει από την ποίηση όταν τυπώνεται, και στερηθεί τη δημιουργική ανάσα του ποιητή; Κάποιοι στίχοι, στροφές, και (σπανίως) ολόκληρα ποιήματα που κολλάνε στο μυαλό του αναγνώστη
και δεν φεύγουν για μέρες, μήνες ή χρόνια (στην καλύτερη των περιπτώσεων). Το ίδιο μου συνέβη με την ποίηση του Στρατή Παρέλη. Μερικοί στίχοι του με εξέπληξαν, άλλοι με ταρακούνησαν, όμως κανείς ακόμα δεν με στιγμάτισε. Ίσως όταν τα γραφτά του περάσουν μέσα από τα φίλτρα άλλων ανθρώπων (επιμελητών, εκδοτών, διορθωτών, κριτικών, επαρκών αναγνωστών), τότε και μόνο τότε θα δούμε τα ακατέργαστα διαμάντια, που κατεβάζει η νεροσυρμή της ποιητικής του αγωνίας, να λάμπουν στον Ήλιο τον Πνευματικό.
Όμως η ύπαρξη ενός επαγγελματία εκδότη κι ενός επαγγελματία επιμελητή θα οδηγούσε στο ραφινάρισμα και στη στίλβωση αυτών των προϊόντων. Γιατί τα ποιήματα που τυπώνονται σε βιβλίο, σε αντίθεση με αυτά που απαγγέλλονται ή γράφονται με μελάνη για έναν μόνον αποδέκτη, είναι προϊόντα. Καταλαβαίνω την αγωνία του δημιουργού να δει τα παιδιά του αποκομμένα
από τον ομφάλιο λώρο της πέννας του, να ξεκινούν τη δική τους ζωή μακριά από τον ίδιον, όμως είναι άδικο για τα ίδια αυτά πνευματικά τέκνα να υφίστανται τη βία και (ενδεχομένως) την κακοήθεια του κόσμου, ενός κόσμου αντιποιητικού με τόσα πολλά προβλήματα επιβίωσης και κάλυψης των άμεσων βιοτικών αναγκών του. Τελικά, τι μένει από την ποίηση όταν τυπώνεται, και στερηθεί τη δημιουργική ανάσα του ποιητή; Κάποιοι στίχοι, στροφές, και (σπανίως) ολόκληρα ποιήματα που κολλάνε στο μυαλό του αναγνώστη
και δεν φεύγουν για μέρες, μήνες ή χρόνια (στην καλύτερη των περιπτώσεων). Το ίδιο μου συνέβη με την ποίηση του Στρατή Παρέλη. Μερικοί στίχοι του με εξέπληξαν, άλλοι με ταρακούνησαν, όμως κανείς ακόμα δεν με στιγμάτισε. Ίσως όταν τα γραφτά του περάσουν μέσα από τα φίλτρα άλλων ανθρώπων (επιμελητών, εκδοτών, διορθωτών, κριτικών, επαρκών αναγνωστών), τότε και μόνο τότε θα δούμε τα ακατέργαστα διαμάντια, που κατεβάζει η νεροσυρμή της ποιητικής του αγωνίας, να λάμπουν στον Ήλιο τον Πνευματικό.
Κωνσταντίνος Μπούρας
www.konstantinosbouras.gr
www.konstantinosbouras.gr
konstantinosbouras@tee.gr
Κανένας στίχος μου δεν τον στιγμάτισε αλλά, σε λίγον καιρό, και έχοντας στα χέρια του την ποιητική μου συλλογή "Φιλοσοφίας άνευ" έβγαλε ένα βιβλίο που το ονόμαζε "Φιλοσοφώντας άνευ..
Κρίμα κε Μπούρα.
Λυπάμαι..
Κρίμα κε Μπούρα.
Λυπάμαι..
Η χρονική σειρά έκδοσης το αποδεικνύουν. Τότε ο κος… ήταν βιβλιοκριτικός στην critigoue..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
ΟΥΠΣ!!!
Καλή Χρονιά
της αλήθειας!!!
Φιλιά,
από Νέα Υόρκη,
Υιώτα
¨αστοριανή¨
φιλιά και σε σένα Υιώτα. κρύο εδώ και χιόνι. δεν έχουμε συνηθίσει κιόλας, είμαστε καλομαθημένοι. η Αλήθεια πρέπει να αγαπιέται και να φοριέται όλες τις χρονιές. αλλιώς το χάσαμε..
Δημοσίευση σχολίου