Τσαλακωμένος πλανήτης τσαλακωμένος αιώνας·
Απατηλές οι ελπίδες μου,
Σηκώνουν το βάρος και το βάρος τις καταπλακώνει- Αλλά κοίτα
Μες την καρδιά της αστραπής να δεις
που όλα τα φωνήεντα συνθέτουν
Έναν κελαηδισμό πουλιού που γράφει πάνω από το χάος
Την φρόνιμη φλόγα της Αισιοδοξίας.
Γιατί
Έτσι πρέπει να είναι ο άνθρωπος-
Γιατί έτσι πρέπει να σιγάν οι μικρότητες-
Γιατί έτσι πρέπει να βγαίνουμε, σαν
μικρά ζώα, έξω απ' την φωλιά μας, στο φως
Το πρώτο του ήλιου που κρεμά την πρώτη συλλαβή
πάνω στο νομισματοκοπείο το λυρικό του ουρανού..
Απατηλές οι ελπίδες μου,
Σηκώνουν το βάρος και το βάρος τις καταπλακώνει- Αλλά κοίτα
Μες την καρδιά της αστραπής να δεις
που όλα τα φωνήεντα συνθέτουν
Έναν κελαηδισμό πουλιού που γράφει πάνω από το χάος
Την φρόνιμη φλόγα της Αισιοδοξίας.
Γιατί
Έτσι πρέπει να είναι ο άνθρωπος-
Γιατί έτσι πρέπει να σιγάν οι μικρότητες-
Γιατί έτσι πρέπει να βγαίνουμε, σαν
μικρά ζώα, έξω απ' την φωλιά μας, στο φως
Το πρώτο του ήλιου που κρεμά την πρώτη συλλαβή
πάνω στο νομισματοκοπείο το λυρικό του ουρανού..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Καλημέρα Στρατή μου
Ακόμα και στα δύσκολα η προσδοκία
εξακολουθεί να συνδράμει!!!1
Ελένη μου καλησπέρα. Πάντα, όταν αρχίζω ένα ποίημα θέλω να έχει μια κατάληξη θετική. Και να αποπνέει αισιοδοξία. Τόση όση το μπορώ. Τα σέβη μου..
Δημοσίευση σχολίου