Ιέρεια εκεί που με τον νου μου μόνο σε φτάνω…

Είδωλα που κατακρημνίστηκαν
μέσα μου, μοναξιές
που με γονιμοποίησαν, ζήτησα 
την ελευθερία του ανέμου, και
την ομορφιά του ρόδου- α κύμα
της θαλάσσης
που με πήρες, ζωντανή περιουσία
της δροσιάς- μόνος μένω
μες τον ακατοίκητο οίκο
της έννοιας- α σιωπή
που με έζεψες
στης αγρύπνιας τις Αναγνώσεις- πόσα μετάφρασα
βότσαλα και πόσα
του ουρανού αστέρια- μύστης
θρησκείας που δεν με φανάτισε σε τίποτα άλλο παρά
στο άρωμα της ψυχής σου, ιέρεια
του έρωτα,
μέσα μου
οπτασία
που καρπώνεται το θυμίαμα των αετών, ζητώ
την αβόλευτη
μακρινή χαρά σου!