Κυριακή αοράτου κτήσεως η προσευχή

Τι σημασία έχουν οι φωνές που τώρα λείπουν;
Εσύ έρχεσαι κατευθείαν από το μέλλον ενός θαυμαστικού,
εκεί που η τάξη είναι κυρίαρχη και ο λόγος ασφυκτιά
από την δύναμη που του προσδίδουν τα επιφωνήματα.
Έρωτα κορυφαίε, έρωτα ιερέ,
σαν μιας παλλακίδας που ονειρεύτηκε ότι την κοίταξε το αρχοντολόι
και γκρέμισε εντός της καθένα δεσμό του νου με την πραγματικότητα.
Κυριακή αοράτου κτήσεως η προσευχή
και προσδοκώ ανάνηψη από του ύπνου τον βαθύ γκρεμό-τώρα
που οι βδομάδες μ’ αφήνουνε να μην μιλώ μα του εαυτού μου να σώζω
ένα κομμάτι μυστικό που ανήκει σε μια ιερότητα
έξω από θρησκεία, μέσα σε μια αναντίρρητη κοίλα αιωνιότητα.
Τα πάντα παίζουν μαζί μου,
εκείνοι που αλλιώς καταλαβαίνουν
αποκρυπτογραφούν τον ψίθυρο και τον μεταβιβάζουν
σε φωνή που λέει στεντόρεια πού ο κόσμος να πάει.
Χτενίζομαι, βγαίνω στον κόσμο πιο όμορφος-
ξημέρωσε και μέσα στην καρδιά μου-
αναζητώ μυήσεις που με θρέφουνε-
ο θάνατος σαν μάθημα που εντρυφώ
με πλησιάζει...



_

γράφει ο Στρατής Παρέλης

https://www.facebook.com/groups/tovivlio/permalink/1283939128332944/?notif_t=group_post_mention&notif_id=1482751393537333