Γύρω γύρω άνεμος και, στην μέση, Λέσβος…

Φιλότιμο χώμα, κλήρε
της ανατολής
ο φωτεινός Λεπέτυμνος 
ακούστηκε ως τα κάστρα της Λήμνου
γιρλάντα ανέπαφη απ' τον καιρό
η Μήθυμνα,
χρησμοδοτεί-

έφεραν εδώ τα ζοφερά πλοιάρια- πώς η ζωή
απαξιώνεται όταν το θέλει ο ισχυρός; Πώς
ευτελίζεται
της ανάσας το ρόδο; Κι έγινες
ένα πιόνι της Ευρώπης ξεχασμένο
στην γωνιά της σκακιέρας, όπου
οι αδιάντροποι μαντράχαλοι της απατεωνιάς
κερδίζουν
ποντάροντας πάνω στο ιερό χώμα σου, νησί
των μπαλωμένων ονείρων, σπηλιά
των αρχέγονων ποιητάρηδων- μα πρόσεχε
επιβουλεύονται τα ακρογιάλια σου οι φονιάδες
διψούν
για αίματα
και σκοτωμό-
θυμέλη που επάνω σου η θυσία
δεν έχει τελειωμό
και γαλήνεμα…