Αθώοι κι ένοχοι…

Τίποτα να σταθώ- οι ώρες
Αδιάφορες
Περνούν και μου χαλάνε
Το κάστρο αυτό της ησυχίας· διαβάζω· οι λέξεις
Χοροπηδούν μπροστά μου, χορεύτριες
Που δαιμονίζονται και δεν γνωρίζουνε υποταγή· και η φωνή
Ένα αμάλγαμα από προθέσεις και αυταπάτες
Καθώς σκοτείνιασε και σμίκρυνε η άσωστη σελίδα· να τώρα
Που στο σπίτι γύρω οι σκιές θέλουν να παίξουν
Στο θεατράκι της ανησυχίας- βραδιάζει·
Τους ψιθύρους άκου
Αυτών που δεν εγνώρισαν πως να εκφραστούν·
Αυτών που και αθώοι κι ένοχοι
Ομού υπήρξαν..