Λύπη απροσδιόριστη…

Λαχανιασμένος μέσα στους αιθέρες-
Πού είναι ο ουρανός βρώσιμος και πού
Ακουμπά στις πλάτες των ονείρων;
Λαβώθηκαν οι αρετές μου.
Στην εστία της φωτιάς η σκέψη και στον κήπο που μπόλιασε
Τα άνθη του με μουσικές αγγέλων, κερδήθηκε τόσος παράδεισος.
Ηθικές που προϋπήρξαν της ζωής και που συντελέσαν ιερό τον μακάριο θάνατο-
Αφήσαν ίχνος επάνω μου και μια λύπη
απροσδιόριστη, από εκείνες
Που βάφουν την ψυχή πολύχρωμα ωραία..