Πειρασμός…

Πειρασμούς μοιράζεις και οδύνες- σαν ένα σύννεφο
Που αυτοκτονεί. Κι είναι
Ανυπότακτη η λεβεντιά σου, μεγεθυμένη
Από πείσματα και τόλμη
Που δεν λογαριάζεται. Να

Που προσμετριέται θάρρος κι άλλο θάρρος
Στον κρατήρα των ημερών, στον κυκεώνα
Των αισθημάτων, στην θάλασσα
Των παθών, στην γραφή
Πριν γίνει Ιστορία, στην Ανάγνωση
Προτού και το Απόλυτο το ίδιο κατανοηθεί..

Ω πόθε που δεν ομολόγησα, ω κοντινή
Σπίθα που συδαυλίζει όλα τα υπονοούμενα- ω!
Ενός φιλιού η αξία είναι φυλακή- κι όταν
Δεν στοχαστείς σωστά είναι που έχει γούστα αφανισμού η Αγάπη- ναι
Ας βρεθούμε μέσα σε απώλειες που δεν μπορούμε, μέσα
Σε άλλα επίπεδα μπαρουτοκαπνισμένων
ιδεών..