Μήδεια όμως…

Τί θα γεννήσει η μοίρα σου και ποιός

θα σου παρασταθεί εδώ πέρα

που τελειώνουν οι τύψεις σου και

η λύπη καλά κυριεύει

το σκοτεινό συκώτι σου, πολλά πικραμένο

κι όμως δυνητικό και που γεννά:

                                                 Μουσικές

που εντρυφούν μες τον μυστικισμό των ονείρων-

α μάννα φόνισσα, χαροκαμένη,

με τα φρένα χαλασμένα- να

που οι λίθοι γύρω σου γίναν

φαντάσματα

και

ορθώνονται μπροστά σου

δικαστές

και τιμωροί της ψυχής σου

δεινοί..