Μακραίνουν οι υποψίες ότι στην
μέρα που θα ‘ρθει θα ζητούν οι κήποι λαλίστατα γαρίφαλα.
Οι στίχοι θα αφαιμάσσουν τον
δεκαπεντασύλλαβο του πάθους.
Η φωτιά θα είναι προμήνυμα
χαράς.
Όλα παθιασμένα θα θυσιάζονται
γλαφυρά μες τον ακόμη
χειμώνα.
Θα είμαι ερωτευμένος με την
όψη την άλλη
Του κόσμου. Θα διαβάζω
Την σιωπή
ένα λιγάκι δευτερόλεπτο πριν
γίνει
εξομολογητική
φλυαρία.
Θα προσεύχομαι
Στον θεό των ταπεινών. Και θα
ελπίζω
Σε κάτι που θα ξεπερνάει το
ποίημα και θα ντύνει
τις προσδοκίες μου
με ένα λυρικό παράπονο σαν
μια χορογραφία
των νεφών του ουρανού.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου