...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

25 Δεκεμβρίου 2012

Σκοτεινιάζω όσο πλησιάζω το φως- σαν να καίγομαι


Τοποθετώ την υγεία της φωνής πάνω απ’ όλα
Αυτό που κυνηγώ έχει ένα προσιτό μυστήριο
Ο θόρυβος με ξενίζει, η πόλη είναι γεμάτη από έναν ψεύτικο λαό
Που δεν μπορεί να πάρει καμία απόφαση.
Λογοτεχνία της καταγραφής, λογοτεχνία της συντριβής, επιδερμίδα λογοτεχνία.
Σκοτεινιάζω όσο πλησιάζω το φως- σαν να καίγομαι
Και να κατοικώ μια ουτοπική και δίχως έδαφος
Πραγματικότητας εστία.
Θέλω να φωνάξω γινάμενος προφητικός και να ξεμπερδέψω
Με τις ανησυχίες μου, με την κάλπικη
Όψη του κόσμου που δεν νομιμοποιεί τις απόψεις μου ει μη
Μόνο για να εισηγηθούν ένα αόριστο ποίημα..



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου