Κάποια στιγμή θα κουραστώ να υπόσχομαι ήλιο

Κάποια στιγμή θα κουραστώ να υπόσχομαι ήλιο

κάποια στιγμή θα κουραστώ και με τον εαυτό μου να μιλώ-

θα καταφύγω στην σιωπή

σαν πράξη

που δημιούργησε ένα δίκοπο μαχαίρι

κι αυτό θα τα εξηγεί από μόνο του όλα:

Τις λέξεις μου που κλειδωμένες θα είναι

σαν σπίτια που περιμένουνε από κάποιον να κατοικηθούν-

κι εμένα μ' αυτόν τον χαρακτήρα που ολοένα πιο παραξενεύει

φτυστός όπως ένα εξαγριωμένο αιλουροειδές

που απειλεί και σκοτώνει..

Μα κάποτε θυμάμαι κείνα τα οικόπεδα που έπαιζα παιδάκι

με τις μολόχες, τ' αγριόχορτα, τις ξεραμένες παπαρούνες

και το παλιό τους συρματόπλεγμα

σχεδόν ριγμένο για να αλωνίζω

με την παρέα μου εγώ.

Τώρα είναι όλα τόσο δύσκολα, διαφορετικά-

Μόλις και μετά βίας

θυμάμαι την μακρινή εικόνα τους

Και λέω πως βαθιά μου είναι όπως μια φωτογραφία

που απ' τον καιρό κι ως τον καιρό μέσα στο ποίημα μου

αυτούσια δικαιωμένα σώθηκαν..

                                                          Βόλος.. 12.12.2010