...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

14 Ιανουαρίου 2012

Διαβάστε με κι ανάποδα:


Είναι η ηχώ που βρίσκεται δυο σκαλοπάτια πριν την άσπρη
κραυγή της-
Είναι η θυγατέρα της φωνής που δεν έχει πια μητριά ούτε και μάνα..
Στα βράχια απέναντι ανοίγει τρύπες ήχου ο αντίλαλος.
Τόσο είναι απόμακρος ο θόρυβος του κόσμου
Που νομίζω κάποτε δεν ζει η καρδιά μου.
Αυτή η έγκυος σκέψη που γεννά μια άλλη
Κι άλλη
Μία, ώσπου να γίνουν μια ομάδα θριάμβου
οι επιτυχίες του μυαλού.
Ζήλευα πάντα τα χρώματα:
Τους ζωγράφους που ξεπερνούσαν την στενή πραγματικότητα
Και συνέθεταν φαντασίας λιβάδια.
Τώρα κοιτάζω τούτο το τοπίο
Κι αναρωτιέμαι αν περνώντας κάποτε οι μέρες
Οι άλλοι όπως ήθελα θα με καταλαβαίνουν:
Που θέλησα να ιδρύσω κράτη αισθημάτων..
Διαβάστε με κι ανάποδα:
Σαν να 'χουν οφθαλμούς τα άκρα..


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου