ΑΝΑΣΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ..

ΑΝΑΣΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ..

Ξυπνώντας το τσέλο των ανέμων
θα είσαι μέσα στον αθόρυβο ήλιο θάλασσα, εγνωσμένη μουσική!

Λόγια ήταν τα λόγια κι έτσι λόγια μόνο λόγια έμειναν..
Είναι μωσαϊκό ονείρων κι ιδεών αυτός ο τόπος..

Ένα μακρινό τραγούδι ανέμου σχεδόν φεγγαρένιο
που ακολουθεί την ορεινή έξαρση των πόθων, την τεντωμένη χορδή
του τόξου και της λύρας..

Ανάσα της ζωής μου, πεταλούδα
από τις αποστάσεις ήρθα του μυαλού σου..

Εγώ εκείνος που ζητάς κι εγώ που δεν σου πρέπει-
Εγώ που θα ποθείς κρυφά κι εγώ που δεν θα μ’ έχεις..

Έλα μες τα νυχτερινά μισόφωτα να σ’ αγκαλιάσω
κάτω από την υποψιασμένη άνοιξη
που χύνεται κρουνός και αναβλύζει
πολύτροπη η ζωή…