...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

1 Ιουνίου 2009

ΤΟΠΙΟ ΖΩΗΣ..

ΤΟΠΙΟ ΖΩΗΣ..

Πένθιμα, βαριά λουλούδια, νυσταγμένα -η ώρα
εφτά το πρωί
που μες τον δρόμο περπατώ
μιας μουσικής θλιμμένης.

Είμαι ένας άνθρωπος ξεριζωμένων πια επιδιώξεων.

Ξυλέυω ολημερίς- σαν λογοπαίγνιο
μου ακούγεται.

Μα κόβω
μ’ ένα πριόνι ολοένα
του μυαλού.

Αυτά στις μέρες μου. Στις νύχτες
αποταμιεύω φεγγάρι

Και το ραντίζω πάνω σ’ όλα μου
τα γραφτά

Να έχει φως η ελπίδα..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου