ΙΩΝΙΚΟ..

ΙΩΝΙΚΟ.

Στις υδρίες της μέρας ξεχειλίζει ο ύμνος του ήλιου,

όλα είναι θεός να ακούσεις ή θεός να τον δεις·

άναψε τις αισθήσεις σου, πιες το ημερινό φεγγάρι·

αυτό το απόμακρο τραγούδι έχει μια γύρη από παράδεισο..

Ποιητή των νεφών μ’ έναν Δία στο μάτι,
άγνωστες σ’ όλους οι θρησκείες σου!

Αγγίζεις το αόρατο, σου είναι
ένθεος ο μύθος- και συ τόνε πλάθεις
με ανθρώπου ματιά…

Σπέρμα των νοημάτων από Ιωνία,
κληροδοτημένο αίμα του βαθιού στοχασμού,
στο τέλος των αποκαλύψεων μια ύλη μένει
από κιονόκρανα και « περί φύσεως» ψηλάφηση..

Μέσα στο ποίημα ένα λίγο από τον παράλιο
εκείνο θρύλο που θα ψάχνει ο άνθρωπος
να βρει τα γονικά του από θεών γενιά!

Φέρνει τις νέες λέξεις στον καινούριο μεσολαβητή-
να δούμε πάλι καθαρότερα στις μέρες!

3.9.2007