Το σιγάν..

Το σιγάν λοιπόν, το σιγάν,... αφού

και που μιλάς ανούσιο είναι- οι ανεμώνες

συνήθισαν την μοναξιά τους, οι γέροι

επίσης

κάποιοι απ' αυτούς

ξέρουν αλήθεια πόσο η κουταμάρα κοστίζει

και μεθοδεύουν για την φυσική

νόμους περίπλοκους

όπως ισχύουν και μετά δεν ισχύουν.

Σφίγγουνε την ψυχή τους- η ψυχή τους εξατμίζεται

μέσα στην πρωινή γυαλάδα, σαν

μια εξαχνωμένη σταγόνα

που κρατά μέσα της

όλο το οικουμενικό νερό

σαν μια συμβολική ιδιότητα-

Ακουστικά φωνήεντα, νότες

μια μουσικής που λάμπει

κάτω απ' τις αλκυονίδες μέρες

του Ιανουαρίου, φεγγάρι

αλλοπρόσαλλο

γεμίζει κι αδειάζει-

σαν όλα τα πράγματα που

κουράστηκε πλέον η ύλη τους, και

μισοκατεστραμμένα ρέπουν

προς ένα ευώνυμο χάος

αριστερόστροφο..