Έρωτας…

Έρωτα, βουβό κρίνο της έκπληξης..

Για τα σκουτιά σου

οι μοίρες εργάστηκαν και

οι υφάντρες της ακοής.

Για να μιλάς χωρίς φωνή και μέσα απ' τα μάτια να ακούγεσαι

άκαμπτε αρχαίε θεέ..

Στα μάγουλα της ντροπαλής παιδούλας που ζαλίζεται

τον νέο να κοιτά

και μία λιγωμένη ανάσα, που ανεβαίνει

στο στήθος της, να κάνει

του σταφυλιού της την ρόγα,

ερεθισμένη, να προσάπτει

πόθους στον χοϊκό μας παράδεισο.

Δεν βρίσκω πουθενά την αμαρτία σου- δεν υπάρχει

στο λεξιλόγιό σου τέτοια επιπολαιότητα·

Μόνο είσαι μια ζωντανή Παρουσία πυρός που βάλει

εναντίον όλων εκείνων που οξειδώνονται και

που δεν τα 'χουμε διόλου ανάγκη…