Τα βράδια κατασκοπεύω τα γειτονικά άστρα
Αυτά που λάμπουν και είναι στοιχισμένα σε μια διάταξη
Να συμμορφώνονται με τους νόμους ενός αρχαίου θεού
Μια μουσική διαφιλονικεί με το σύμπαν
Το διαπερνάει
Ο εσμός των πλανητών κινείται κατά το αχανές
Κάποτε πίπτει μια βροχή από τα θρυμματισμένα κορμιά τους
Την νιώθω
Είναι σαν σκόνη που βάφει την ύλη με ένα καψοκόκκινο
Τότε που η ευκίνητη νύχτα μου σαν αιλουροειδές σκαρφαλώνει
στα κεραμίδια
Του οίκου του Πατρός- και νυν
Απολύεις τον δούλο σου Δέσποτα…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου