Ανάλογο μιας σκέψης…

Αγνοώ α αγνοώ κι άλλα

τα πλησιάζω με επιφυλάξεις· θυσία

σε έναν καημό που από δω πάνε κι άλλοι- όλα

για τον έρωτα δόθηκαν:

κι εκείνα που δεν τα προσέγγισε κανένας, κι εκείνα

που για να τα κατανοήσεις πρέπει ν' αποβάλεις

όλες τις πεπαλαιωμένες πεποιθήσεις σου.

Έγραψε η φαντασία μου υπερωρίες· σκούριασαν

οι ιδέες, ο πετεινός ξετρελάθηκε

και λάλησε, πριχού την ώρα του, χαράματα· να το προσέξεις!

Στο σκηνικό ενός πολέμου αόρατου, στεναχωρημένες

ψυχές· κι άλλες που βασανίζονται να ανανήψουν

από μιας μελαγχολίας αγχόνη. Οι σχέσεις

που κουράστηκαν, οι σχέσεις που δεν άντεξαν

να είναι λαμπερές- οι σχέσεις που στο βάθος τους

είναι πληγές που χαίνουν και κακοφορμίζουν..

Δυσκολίες μέσα σε κείνα που τα θεωρούσα εύκολα, ευκολίες

μέσα σε κείνα που τα θεωρούσα δύσκολα, αντιφάσεις

μέσα σε λογικές που επανεξετάζονται και μένει

ίζημα μιας επιθυμίας να χωρέσει σε ένα όνειρο η ζωή..

Αγνοώ α αγνοώ κι άλλα

τα βλέπω να αποσκιρτούν από τις τάξεις των ελπίδων μου- μόνο

ο έρωτας μένει

αστραφτερός πάνω απ' τα κίβδηλα· να τον πλησιάσεις

με σθένος και σαν πατριδογνωσία λέω

γιατί απ' τα φτερά του όλοι κάποτε θα κρατηθούμε..