Η Μορφή…

Να έμεναν οι προθέσεις αιώνιες, να έμεναν… μα

Τις αναιρούν οι πραγματικότητες· βρήκα
όσα βρήκα και τα έχασα-

Όπως χάνει κανείς τον μπούσουλα όταν

Όλα του εναντιώνονται, ή

Εκείνος που εργάζεται με του μετάλλου την σκληρότητα, προσπαθεί

Να δώσει ένα σχήμα που γεννάει το μυαλό του, δυσκολεύοντας

Κι άλλο τον κόπο… κι εκεί

Που η Μορφή ξεπηδά από μια φαντασία και γίνεται

Απτή, στο σημείο

Που συναντώνται οι ώρες του πριν κι οι ώρες του μετά,- άσε

Το μολύβι να γράψει πάνω στην λευκότητα, σαν

Κάρβουνο που αφήνει στον καμβά το ηχηρό του

Αποτύπωμα,- άσε

Την τάξη να ανατραπεί,

Γευόμενος το ιξώδες του λεξιλογίου σε ένα παρόν

Που αντλεί μετάξι ήλιο από του παρελθόντος

τους γαλάζιους ουρανούς..