Όταν χορεύουν οι μπαλαρίνες του Βοριά, ω θεέ μου
πόσες λεπίδες χωράω
που με τεμαχίζουν και σε κάθε μου κύτταρο
ίδια σου είναι η φωνή, ίδιος ο έρωτας που κρατάω
κρυφά
εντός μου για σένα!
Στέφεσαι το πάθος και οι μονοκονδυλιές μου σε αποθεώνουν.
Δεν στέργω σε μελαγχολίες, θέλω
τις χαρές του εγωισμού σου.
Πεταλουδίτσα αβρή που χλιμιντράς μες την ζωγραφική
παρομοίωση της αθωότητας!
Σε έχω και δεν σε έχω…
Τελειώνω τον εαυτό μου μες τον επίλογο του φιλιού.
Γυμνός στην γύμνια σου κι ο χρόνος άσε να τρέχει…
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
...μ' έδεσε η μοίρα να σκλαβώνω το κορμί μου
στου παθιασμένου τραγουδιού σου την φαυλότητα.. ΣΠ
... κι αντιγράφω αυτό, ανορθόδοξα συμπληρώνοντας γρήγορη αφιέρωση στην πατρίδα και την θάλασσα μου...
Χρόνια Πολλά, φλογερά (!!!)
εφόσον ο ...χρόνος το επιτρέπει...
Χαιρετισμούς,
Υιώτα, ΝΥ
Εδώ φίλη μου θα με βρεις αντίθετο.
Δεν έχω τίποτα με τον άγιο αλλά τον θεωρώ λίγο ξενόφερτο για την Ελλάδα μας και λίγο εμπορικό..
Ας τον αγαπούν οι ανθοπώλες…
Τα φιλιά μου κι ας μείνω με μια Παναγιά!
Δημοσίευση σχολίου