Γεωμετρία αισθημάτων…

Άνθη κολυμπούν μες τον σταράτο αέρα-

στο κάτω κάτω της γραφής

όλα που πλέουν πουθενά δεν πάνε

εξόν από σ' επίγεια λιμάνια

που φλερτάρουν

με τον πλανήτη στην τόλμη του.

Στην όψη το αίσθημα είναι κήπος

που επαίρεται για του αρώματός τον πυρετό

στην γεωμετρία όλα που μετριούνται

είναι εμβαδόν

χαράς τε και λύπης μας.

Επιχειρώ στον καθαρό αέρα·

οι ώρες είναι μάγισσες- με σαμποτάρουν·

αγαπώ το κορμί- επάνω του

ιερουργώ

όπως ο μύστης που να το λατρέψει θέλει..

θ' αποδεχτώ την φιλαυτία μου, τον εγωισμό μου- μ' αυτά

τα εργαλεία μύθο έφτιαξα- ποιος

κόπτεται για την στιγμή που η ιστορία γράφεται,

με την πεζότητά της, στο παρόν;      Αφήνομαι

να με γουβιάσουν οι μέλισσες

είμαι κηρύθρα τελικά είμαι κηρύθρα

εκρέουν από μέσα μου

φωνήεντα μελένια κι ωδικές μελαγχολίες..

μεσημέριασε· η σκέψη θέλει φως·

συνονθύλευμα από αντιφάσεις κρούει την θύρα μου·

αποπού θα μπεις στον συλλογισμό μου εσύ που λείπεις από τις κοινωνικές φαντασμαγορίες, πώς

θα μου παρουσιάσεις την θύελλα

ντυμένη τούλια νύφη να με αποδεκατίσει σαν μια έμπνευση δρεπανηφόρα;