Η ερωτική φωλιά της τριανταφυλλιάς κάτω απ' το μπαλκόνι
γεμίζει έντομα πολύξερα που δρέπουν το νέκταρ της επιθυμίας
της-
Ένα άρωμα χύνεται λιγωτικό
στην Λαυρεωτική,
στον ήλιο και στον αέρα
Μπορεί να μ' αγαπήσανε οι καρδερίνες για την εχεμύθειά μου,
μπορεί
και στην πλατεία να με χαιρετίσανε κάτι απλά ανθρωπάκια
που δεν το βάζει ο νους τους το κακό-
Έτσι μ' αρέσανε λοιπόν εμένα τα καθέκαστα
Έτσι τα έπραξα κι έτσι τα ζάω
Τα είπα όλα και σταράτα και ξεκάθαρα, μην δίνοντας
Σε σκοπιμότητες σημασία και έδαφος-
Έδρασα όπως η φιλαυτία της γης θέλει
τον σπόρο μέσα της για να αποδείξει έργο μέγιστο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου