Εικόνας το ανάγνωσμα…

"…ανήκουν λούλουδα στον κάμπο

και οι βαρκούλες στον γιαλό

κι εμένα η καρδούλα μου

πονάει και κλαίει για σένα…"

Είναι πριν ξημερώσει που συντελείται ο πόνος

κι αφρίζει το έγκλημα.

Οι ώρες σφίγγουν τα δόντια τους· ατόνησε το φεγγαρόφωτο· μια ησυχία

απόκοσμη χαϊδεύει τα φυτά· και των εντόμων η στολή γυαλίζει

κάτω απ' των φώτων το μουρμουρητό.

Τότε κοιτάζω πέρα, κατά την συνείδηση, στο μήκος

μιας λιμνοθάλασσας του νου μου· και σε βρίσκω

να κάθεσαι επάνω στην προβλήτα και να πλατσουρίζεις με

τα πόδια σου στο ήσυχο νερό: εικόνα

ενός κόσμου άλλου,

που στάθηκε για μένα κέντημα

στην καρδιά και ο ερωτικός μου

πόνος.

Αφήνω το βιβλίο μου· ανοίγω την κουρτίνα. Ο αέρας

μπαίνει δροσερός· και των νερών

οι ομιλίες κάνουν όλα να τα θέλω

απόψε να ομονοήσουν μες το ποίημα μου..